Artikelen

Zaterdag 11 september 2021 opent in het MUBO te Boxtel een nieuwe expositie: ‘Pelgrimage, een jaar wandelen onder de vleugels van de hemel’ van het kunstenaarsechtpaar Annelies van Rijn en Stephan van den Thillart. Een expositie met kunstwerken gebaseerd op indrukken die zij hebben opgedaan tijdens hun voettocht van 7000 kilometer van Nederland naar Zuid-Europa en terug. De expositie loopt tot en met zondag 7 november 2021.

Aan de expositie zijn twee wandeltochten toegevoegd op zaterdag 16 en 30 oktober 2021. We lopen dan o.l.v. de kunstenaars een gedeelte van de Witte Zuster-route tussen Boxtel en Vught langs (voormalige) kloosters. De tocht van circa 12 km start om 11.30 uur vanuit MUBO en zal circa 3,5 uur duren. Daaraan voorafgaand bent u vanaf 10.30 uur al welkom in MUBO om de expositie met introductie en rondleiding te bezoeken en een kop koffie te drinken. Aanmelden is verplicht en kan nu al op info@muboboxtel.nl of 06-16041898. De kosten zijn € 5,00 (met museumkaart € 2,00). Meldt u snel aan in verband met het beperkt aantal van 15 wandelaars.

Ook staan er twee lezingen op het programma. De eerste op zondag 26 september 2021 om 11.15 uur door journalist, theoloog en filosoof Ralf Bodelier over zijn ‘Omgekeerde kruistocht van Jeruzalem naar Bouillon’. De tweede lezing vindt plaats op zondag 24 oktober 2021 om 11.15 uur over ‘Zen, Kunst en Kinhin’ door zen-leraar en Capucijn Kees van den Muijsenberg. Aanmelden kan nu al op info@muboboxtel.nl of 06-16041898. Entree voor de lezing is € 5,00 (met museumkaart € 2,00).

Entree voor de expositie is € 4,00 (gratis met museumkaart). Voor kinderen vanaf 12 jaar € 2,00. Kinderen tot 12 jaar hebben gratis toegang. MUBO is open op zaterdag en zondag van 13-17 uur. Adres: Museum Boxtel (MUBO), Baroniestraat 18, 5281 JE Boxtel.

Zie ook: www.muboboxtel.nl

De congregatie vindt het heel belangrijk dat de verhalen van de zusters bewaard blijven. Hun eigen kijk op hun leven en werk in Afrika en in Nederland. Waarom hebben ze hiervoor gekozen? Wat deed hen hun roeping volgen? Waar geloofden ze in en wat wilden ze bereiken? Hoe heeft dit uitgepakt? En hoe kijken ze hier uiteindelijk op terug?

Daarom zijn we al enige jaren geleden gestart met het project Levensboeken. Zusters worden uitgebreid geinterviewd, eerst door vrijwilligers, tegenwoordig door een professioneel schrijfster en historica. Vervolgens wordt hun verhaal opgetekend in een levensboek en verluchtigd met foto’s en kaarten. In eerste instantie is het levensboek bedoeld voor onze archieven in het Erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven in St. Agatha, maar ook de familie van de zuster is vaak erg geinteresseerd in deze levensboeken. Dus bij de officiele overhandiging aan de zuster, gaan er meestal een paar exemplaren naar de familie. De zuster bepaalt zelf wie haar boek mag lezen. Hieronder ziet u het feestelijk moment van de overhandiging door schrijfster Sabine Ticheloven aan Zr Betsie Rijkers en Zr Annie van Breukelen. Er zijn al zeker 20 levensboeken gemaakt en er zullen er nog enkelen volgen.

Voor contact: http://www.sabineticheloven.nl/

Op 3 achtereenvolgende vrijdagen in juni zijn groepjes zusters teruggekeerd naar hun oude moederhuis Klooster Sancta Monica in Esch. Dit riep natuurlijk vele verhalen en herinneringen op. Over het kerkhof achterin de tuin, het Lourdesgrotje, de keuken en de kelder, het washuis, de chambrettes op zolder, het varken en de koe enz. Al die jaren dat ze hier gewoond hebben tijdens hun noviciaat, daarna op vakantie vanuit Afrika en later als definitief teruggekeerden. De zusters werden hartelijk ontvangen door de huidige bewoners, waaronder Tom, die er als een van de eersten in 2012 ging wonen, nadat het oude moederhuis verbouwd was tot appartementencomplex voor starters. De bewoners vertelden hoe zij er nu woonden en welke afspraken ze onderling hadden over het onderhoud van de enorme tuin etc. We zagen moestuintjes, een kinderspeeltuintje, bbq-plek en de oude waslijnen die er nog hingen. Zuster Catharina herinnerde zich nog hoe moeder-overste toendertijd zei dat ze het ondergoed tussen de lakens in moest hangen, anders was het geen net gezicht…. Binnenin het klooster is er niet veel herkenbaars meer, alleen de kruisweg in de gang en enkele glas-in-loodramen. Wel had een van de bewoners een nieuwe vlag ontworpen: Sancta Monica met daarop Caritas (Barmhartigheid). Heel passend bij de oude en de nieuwe bewoners. Als afscheidscadeau gaven de zusters een Afrikaans bordje met Karibu (Welkom in Swahili) erop, wat bij de ingang komt te hangen. Ook deelden ze hun boekjes Dragers van Hoop (met interviews van zusters) uit en wandelbrochures met de Witte Zusterroute, die uiteraard ook langs Sancta Monica loopt. Het was een prachtig weerzien, mede dankzij de nieuwe ‘kloosterlingen’!

https://www.brabantserfgoed.nl/page/13126/klooster-sancta-monica-in-esch.

In het huidige Jaar van het Brabants Kloosterleven is er een publiekscampagne gestart met artikelen en podcasts over religieuzen. Hierin vertellen zij wat hen drijft en hoe dit zijn weerklank vindt in hun (klooster-)leven en werk. Ook onze Witte Zuster Beatrijs ten Hagen (90 jaar) is hiervoor eind februari geinterviewd. Zij vertelde vol vuur en vlam over haar tijd als vroedvrouw en verpleegkundige in Afrika en Nederland. Helaas is zij twee dagen daarna overleden. Ter herinnering aan haar, vindt u de link naar het interview op de website van Brabants Kloosterleven:

https://brabantskloosterleven.nl/afrika-zit-dieper-in-mijn-dna-dan-een-tatoeage/